Bijdragen in de studiekosten van uw kind
Studeren is niet goedkoop. Veel ouders leveren graag een financiële bijdrage aan de studie van hun kind. Aan welk bedrag kunt u denken en hoe kunt u uw studerende kind ondersteunen?
De hoogte van de maandelijkse bijdrage
58% van de ouders draagt bij aan de studiekosten van hun kind door (onregelmatig) een financiële bijdrage te geven. De hoogte van de bijdrage die deze ouders geven is wisselend.
Zo krijgen uitwonende studenten gemiddeld 216 euro per maand van hun ouders en thuiswonende studenten 82 euro per maand (Nibud Studentenonderzoek 2017). Deze bedragen gelden naast de studiekosten die ouders eventueel ook voor hun studerende kind betalen, zoals collegegeld, zorgverzekering of huur. Het verschil tussen bijdragen aan uit- en thuiswonende studenten komt voort uit het gegeven dat de begroting van een student op kamers er anders uitziet dan die van de student die nog bij zijn ouders woont.
Zelf een bedrag bepalen
Er is echter geen pasklaar antwoord te geven op de vraag hoeveel u zou moeten bijdragen. Dat hangt onder andere af van de studie die uw kind volgt (en de kosten die daarbij horen) en uw persoonlijke financiële situatie. De studiebelasting kan ook een rol spelen. De studiebelasting varieert, de ene studie biedt meer ruimte voor een bijbaan dan de andere.
Om erachter te komen hoeveel uw kind nodig heeft, kunt u ook samen met uw kind een studentenbegroting opstellen. Zo wordt duidelijk wat de uitgaven en inkomsten zijn. De rekentool Studiefinanciering van DUO is hiervoor een goed hulpmiddel.
Op basis hiervan kunt u beslissen wat u bij wilt dragen en wat uw kind zou kunnen lenen bij DUO. Afhankelijk van uw inkomen kan uw kind ook recht hebben op een aanvullende beurs.
Laat student zoveel mogelijk zelf betalen
Zoveel mogelijk betalingen via de student laten lopen: dat raadt het Nibud ouders aan. Zo leert een student met vaste lasten om te gaan. En met financiële verantwoordelijkheden. Wilt u bijvoorbeeld de zorgverzekering of het telefoonabonnement vergoeden, dan is het verstandiger om de maandelijkse bijdrage te verhogen. Het kind kan dan zelf de kosten betalen.
Lenen en een studieschuld
Als gevolg van de invoering van het studievoorschot (in 2015) zijn meer studenten gaan lenen bij DUO. Van de huidige eerste- en tweedejaars leent 62 procent. Studenten lenen:
- om hun noodzakelijke lasten te kunnen betalen
- omdat hun ouders niet of onvoldoende (kunnen) bijdragen
- vanwege de gunstige leenvoorwaarden
Sparen met geld van DUO?
Veel studenten sparen ook deels van het bij DUO geleende geld. Bijvoorbeeld voor de aankoop van een huis, of om een reservepotje na de studie te hebben. Ondanks dat de rente op de lening momenteel 0% is, kleven er wel risico’s aan het sparen van geleend geld. De studieschuld wordt hoger dan noodzakelijk. Het blijft een schuld die terugbetaald moet worden. Verstandig lenen blijft ook bij een renteloze lening belangrijk. Attendeer uw kind op de volgende aandachtspunten:
- De studieschuld is een langlopende (35 jaar) financiële verplichting. Gedurende deze periode kan er veel veranderen. Zo kan de rente van DUO weer stijgen, maar ook het inkomen, waardoor de aflossing per maand steeds hoger zal worden.
- Is de verleiding niet te groot om het ‘spaargeld’ eerder aan te spreken voor niet-noodzakelijke uitgaven?
- De hoogte van de studieschuld is van invloed op wat een student na de studie maximaal aan hypotheek kan krijgen. Hoe hoger de schuld, hoe lager de maximale hypotheek.
Lenen wordt onder studenten steeds normaler gevonden. Lenen hoeft ook geen probleem te zijn. Het is wel slim om (samen) te kijken naar het benodigde leenbedrag. Door inkomsten en uitgaven op een rij te zetten, krijgen studenten inzicht in wat ze nodig hebben om rond te komen.
Onnodig veel lenen is niet verstandig. Maar: te weinig lenen ook niet… Want bijna continu rood staan, is duurder dan lenen bij DUO.
Maak je eigen studiebegroting
Bron: Nibud Studentenonderzoek 2017 
Ik ben blij dat we vroeg zijn begonnen met een studiespaarpotje. Nu kunnen we een maandelijkse bijdrage geven zonder zelf te veel in te leveren. ”
— Mariska Gielen, Rosmalen